در این نوشته مایلم دو درس مهم
که نخبگان اصلاح طلبِ جنبش سبز باید از احمدی نژاد تلمذ کنند، را واشکافم. این دروس
اعتماد به نفس، تبلیغات، بسیج توده ها، سماجت در خواسته ها، و حمایت بی قید و شرط از
حامیان نزدیک نیست. سکولاریزم است و دموکراسی[i]!
درس یک: سوکلاریزم
عام ترین تعریف سکولاریزم، جدایی
نهادهای دینی از حکومت است. اعتقاد به این که سیاستورزی دخلی به امور دینی ندارد، در
نگاه سکولار، یک هدف تلقی می شود، نه یک فرایند. به عبارت دیگر، بهره گیری از نهادهای
دینی، حتا برای ترویج حقوق بشر و دموکراسی، عملی است که از نظر رویه ای[ii]،
نافی سکولاریزم است. مثل این است که برای ترویج آزادی، از خشونت (به عنوان ابزار) بهره
بگیریم. تقلیل خشونت گریزی و سکولاریزم به «وسیله» هایی که اهداف می توانند آن را توجیه
کنند، نفهمیدن ارزش ماهوی[iii] آن دو است.
چنین پیشفرضی نشان می دهد که
متوسل شدن به مراجع محترم تقلید، برای تامین اهداف سیاسی، از طرف هر گروهی و با هر
ایده آلی، نقض سکولاریزم است. جالب این جاست که نخبگان جنبش سبز در کشیدن پای حضرات
مراجع به امر سیاسی مصرتر از گروه احمدینژادند. برای نمونه: